AHİRETTEN SESLENİŞ (Şiir - Nusret TURAN)

AHİRETTEN SESLENİŞ

Benim gardaşım Mecit, 

Bilir misen men sene, 
Öteki dünyadan seslenirem! .. 
Duyur misen meni?

Heç sorma! ... 
Neler geldi başıma, neler! ... 
Çoh gazladım devrildim, 
Meyer ölmişem men! ...

Çılık, çocuk ne oldi? 
Bağırıp ağladiler mi? 
Yüzün, gözün yırttılar mi? 
Vay başıma gelenler vayy! ...

Seni keşkem dinleseydim! .. 
Öyle gazlamasaydım! ... 
Belkim de ölmez idim, 
Vay başıma gelenler vayy! ...

Merisedesime ne oldi? 
Çoh hesar var midir? 
Evlerim durir mi? 
Onları merak edirem! ..

Bankada dolarlarim vardi. 
Onları aldiler mi? 
Ah emeklerim ahhh! 
Keşkem hiç ölmeseydim.

Koltuğima ne oldu? 
Oturmağa heç doymamıştım. 
Söyle kimse oturmasin 
Vay başıma gelenler vaayy! ...

Melekler sori sorir 
Zebanlar da hep vurir 
Ne yaptın? Ne ettin? 
Kim verdi? Nasıl verdi?

İşte böylem Mecit’can 
Orda bırahtıhlarıma yanirem 
Yohsa çoh iyiyem 
Azrail’e biraz gızirem

Buraları çoh gözelmiş 
Bağ-bahçe dopdoli 
Burada, dolar geçmir 
Herşeyi bedava verirler.

Fazla mal alma direm 
Gelince getiremirsen 
Onin için bırah gitsin! 
Buraya gelince anlamışam.

Ah Mecit’ciğim ahhh! 
Seni de çoh özlemişem 
Boşver markı-dolari 
Sen ne zaman gelirsen?

Nusret Turan /ANTALYA-1997