İHSAN TOPÇU "Oğuz Tansel Şiir Ödülü" nü aldı.

ŞAİR İHSAN TOPÇU’NUN ONUR GÜNÜ

Şair İhsan Topçu, “Zaman Kalbinden Kanıyor” adlı eseriyle “Oğuz Tansel Şiir Ödülü” aldı.

Şair İhsan Topçu bu yıl “Kalbinden Kanıyor Zaman” adlı eseriyle “Oğuz Tansel Şiir Ödülü”ne   lâyık görülmüş olup ödülü; 30.05.2013 günü Çankaya Belediyesi Çağdaş Sanatlar Merkezi’ nde yapılan bir törenle kendisine verildi.

Sunucu Mehmet Çevik gerek Oğuz Tansel’in ve gerekse 73 eser arasında birinci seçilen “Kalbinden Kanıyor Zaman” adlı eserin sahibi Şair İhsan Topçu’nun kısa biyografilerini de okudu.

Törende Sevda Cenap And Müzik Vakfı Kadınlar Korosu, şef Cihan Can yönetiminde yerli ve yabancı bazı değerli eserleri seslendirdi.

Tansel ve ödül hakkında Prof.Dr.Cevat Geray, Tansel’in öğrencileri Prof.Dr.İlhan Tomanbay, Sayıştay Onur Üyesi Hasan Baş ve Prof.Dr.Aysıt Tansel de birer konuşma yaptılar.

Ödül sahibi Şair Topçu ise konuşmasında, genelde ödüllerin artık hatır gönülle verildiğini, ayağa düştüğünü; ancak “Oğuz Tansel Şiir Ödülü” nde durumun böyle olmadığını, seçici kurulun titiz çalıştığını ve görevlilerin hiç birini yakından tanımadığını, bu nedenle de ödülü severek kabul ettiğini ifade etti. Konuşmasını okuduğu bir şiiriyle bitirdi.

Birçok şair, yazar, sanatçı ve basın mensubunu katıldığı tören oldukça dikkat çekti.

İHSAN TOPÇU KİMDİR ?

İhsan Topçu 30.08.1948 de Sürmene’ye bağlı Kuşluca köyünde doğdu. İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü’nü bitirdi. Bazı liselerde ve Kocaeli Eğitim Enstitüsü’de edebiyat öğretmenliği yaptı. Kocaeli Üniversitesi’nde Türk Dili dersleri verirken, Türk Dili Bölüm Başkanlığı’na getirildi. 1995 de aynı üniversitede “Şiir Okulu” nu kurdu ve uzun zaman müdürlüğünü de sürdürdü. 17.01.2006 da emekli oldu.

Şiirleri 1964 den bu yana pek çok dergide yayınlanan Topçu, yurtiçinde ve yurtdışında çeşitli ödüller aldı.

Evli iki çocuk babası şair, Türkiye Yazarlar Sendikası ve Edebiyatçılar Derneği üyesidir.

Eserleri :

1.Üçüncü Mevki Duygular (1969),

2.Yarınsız Sayfaları YIRTIYORUM (1975),

3.Arayış Yol Arıyor (1990),

4.Gökyüzünü Yitiren Kuş (1994),

5.O Yitik Kıpırtı (1996),

6.Yaşam Avuçlarımızda Sonsuzveren Gül (2003)

  

      

AYASOFYA'NIN ÇAN SESLERİ (YA DA İSTANBUL'UN 2.FETHİ)

AYASOFYA’NIN ÇANLARI

 (YA DA İSTANBUL’UN İKİNCİ FETHİ)

Boğaz’ın derin sularına  

Çevriliyken topları padişah saraylarına demirli düşman zırhlılarının

Onların dev bacalarından yükselen kapkara dumanlar

Kaplarken İstanbul’un ufkunu

Sarayının duvarlarına kadar küçülmüş İmparatorluğunun   

Görüyordu son sokaklarını

Penceresinden Osmanlı’nın son sultanı!..

Tıkadı kulaklarını ve daldı her zamanki uykusuna,

Şehrin Hıristiyan mahallelerinden dalga dalga gelen

Kilise çanlarının zafer çığlıklarına.

İşte o acı günlerde

Yükseldi bir umut sesi

Anafartaların O yenilmez askerinden

Görünce demir atmış çağın en büyük donanmasını Boğaz’da

“Geldikleri gibi giderler” dedi bütün dünyaya.

Oysa bu düşman tekneleri,

Ne bir gösteri ne bir dostluk ziyareti için

gelmemişlerdi buraya.

Koca gövdelerini, kalın zırhlarını

Boğaz’ın soğuk sularında yıkayan bu gemiler,

Uzak ülkelerinden bin yıllık saltanatı yıkmak için gelen

Zenginliklerinin gücü, güvencesi, gururu,

Bu ölüm makineleri,

Gittiler geldikleri gibi sonunda birer birer;

Arkalarında bir yığın gözyaşı,

Bir yığın acıyı bırakarak topraklarımıza…

Ama gittiler işte.

O’nun söylediği düşündüğü gibi…

Toplayıp Boğaz’ın sularına vuran karanlık gölgelerini

Toplayıp düşman görüntülerini Türk Yurdu’ndan

Marmara ufkunda kaybolup gittiler bir gün gözden;

Korkunç umutlarını gerçekleştiremeden,

Kışkırtıp Anadolu’ya saldıkları Yunan hayallerini

Yüzüstü bırakarak…

Gittiler geldikleri gibi.

Evet siz Büyük Fatih’in Büyük Soyu,

Bu yurdun gerçek çocukları bilin, unutmayın,

Bilin kimdir İstanbul şehrinin ikinci Fatihi;

O’dur size kişiliğinizi yeniden kazandıran,

O’dur ulusuna vatanı yeniden vatan yapan!

Sabah akşam ve her zaman

O’nu kötüleyen zehirli dil, kara vicdan!

O’na borçludur dinini, bugünkü yaşamını ve her şeyini!

Ancak O’nun zaferiyle İstanbul’un ve Anadolu’nun ufkunda,

Bir daha uyanmadı

Ve uyanmayacak Ayasofya’nın susmuş çan sesleri!..

*

Orhan ÜLKÜLÜ

(Kaynak: Anahtar Dergisi, Nisan 2000, sayı 136)